Contact nemen met de buitenwereld

Na vele jaren ervaring proberen we de beginselen te formuleren die ten grondslag liggen aan ons werken en die o.i. ook een algemeen-menselijke draagwijdte hebben.
Een eerste beginsel is: Contact nemen met de buitenwereld. Steeds opnieuw, elke dag, elk moment, me richten naar de werkelijkheid die hier en nu voor me staat, buiten mij maar vlak vóór me.

Onze huid is de transparante wand waardoorheen contact ontstaat tussen buiten en binnen. Op geëigende plaatsen is de huid gespecialiseerd tot tasten, smaken, ruiken, horen, zien. Laten we onze zintuigen gebruiken. We kunnen ze pas volop gebruiken wanneer we van binnen wakker zijn, wanneer onze geest waakzaam is en de fysio­logische zenuwstructuren klaarstaan voor activiteit.
Elke dag vergt nieuwe waakzaamheidstraining. Sta ik met mijn voeten op de grond?
Ja, hoe voelt dat dan? Welke zenuwen worden aangesproken? Laat ik de adem vrij binnenstromen? Of knel ik onbewust mijn luchtwegen dicht? Ben ik met mijn geest aanwezig? Ja, hoe ziet alles er dan uit?

Echt contact met de buitenwereld veronderstelt dat we ons los en leeg maken van denksystemen en abstracte categorieën. Anders reduceren we alles tot datgene wat we er vooraf over bedacht hebben. Het veronderstelt dat we los en leeg worden van eigen introspectie. Vele psychische moeilijkheden komen voort uit een opgesloten­heid in eigen gevoelens, fantasieën, angsten, gepieker, getob en mistevredenheid over zichzelf.
De doorstroming tussen buiten en binnen wordt dan afgeremd. Er komt niet voldoende zuurstof binnen, zodat de cellen binnenin gaan gisten en verzuren. Dan gaat men kankeren, zo geestelijk als fysisch. Het enige medicijn dat daartegen opgewassen is, is weer contact nemen met de mensen en dingen om ons heen, me open stellen, zuurstof laten doorstromen, de ontvangst- en tastzintuigen wakker maken.
In de buitenwereld, waar we contact mee nemen, bekleedt de andere mens de be­langrijkste plaats. Ook hier is ons eerste beginsel: aandacht, openheid en respect voor de zijnswijze van de ander. De ander niet herleiden tot het beeld wat we er willen van maken. Echt contact veronderstelt ook hier dat we ons eigen ‘ik’ terzijde laten zodat we echt kijken naar wat er te zien is, echt luisteren naar wat er te horen is, en echt betasten wat er te voelen is. En we mogen best ons achtste zintuig laten meewerken.

P.S. Dit eerste beginsel is mede geïnspireerd door het eerste beginsel van de euto­nie-school van
H. SCHARING.